Irritaties tijdens vervoer

Nederlanders schijnen graag te klagen. Ik moet toegeven dat ik er soms ook wat van kan. Als je moe bent, je hebt een drukke week gehad en iedereen lijkt je in de weg te lopen. Je stapt in een compleet lege trein en ploft neer op een bankje. Pff, eindelijk even een momentje rust. Maar nee, de enige andere persoon in de coupe gaat tegenover je zitten, waarschijnlijk alleen om mij te irriteren aangezien ik met mijn voeten op het bankje zat (met tussen mijn versleten allstars en het bankje lag een oud verlaten krantje dus zo aso was het nou ook weer niet) Daar kan ik dus niet tegen. Ik wilde er niks van zeggen, aangezien dit persoon in principe niks fout doet en ik me misschien niet zo moet aanstellen. Dus hoopte ik maar dat degene die mijn uitzicht belemmert bij het volgende station uitstapt. Eigenlijk had ik al voorzien dat dit natuurlijk niet ging gebeuren, de persoon moest inderdaad nog wat langer met de trein dan ik.


Nu ik er zo eens over nadenk bedenk ik me dat veel van mijn irritaties iets te maken hebben met vervoer. In dit geval; de auto. Zo vervelend, fietsers zonder licht! Zodra je een rijbewijs hebt merk je hoe vervelend dit is. Want ja, ik heb ook een behoorlijke tijd geen licht op mijn fiets gehad. Nee dit is eigenlijk ook niet waar, hij zat er namelijk wel op maar hij trapt zo zwaar als die dynamo (zo heet dat toch?) tegen mijn wiel aan duwt. Maakt herrie, moet die mp3 weer wat harder. Heel gedoe allemaal. Maar goed, ik dwaal af. Pas als je zelf achter het autostuur zit kom je erachter dat automobilisten je dus echt niet goed kunnen zien. Ondanks dat motorvoertuigen betere koplampen hebben (die geen lullig dynamo'tje nodig hebben om tegen wielen aanduwen) zien we jou, als fietser niet aankomen (ik neem aan dat de fietsers zonder licht zich nu wel aangesproken moeten voelen)


Nu reken ik mijn paard ook maar even als vervoer, heb ik mijn paard niet helemaal voor aangeschaft maar in principe valt het wel onder vervoer. Plus dat het dan leuk in dit stukje past. Zo vervelend als andere ruiters en paarden je afsnijden, want dit gebeurd me vaker dan bestuurders die hun auto recht voor de mijne planten. Zo'n dikke paardenkont geeft net zo min mee dus we zijn genoodzaakt of te stoppen of maar simpelweg opzij te gaan (moet zeggen, dit gaat wel iets makkelijker in een grote rijbaan dan op de snelweg met aan beide kanten mede weggebruikers)




Als laatste in dit rijtje: de fiets! Ik kan me niet voorstellen dat ik de enige ben die zich hieraan irriteert: Stel, je staat bij een stoplicht te wachten. Je weet wel, zo eentje waar je op een knopje moet drukken. Komt dat bejaarde stelletje aan fietsen, die je zo'n 50 meter geleden ingehaald hebt, deze planten hun matchende fietsies zo voor die van jou om vervolgens wat opstart moeite te hebben zodra het licht op groen springt. Zodat ik ze 2 meter verder weer moet inhalen, uiteraard fietsen ze alweer naast elkaar met daartussen een meter vrij zodat de sturen niet in elkaar kunnen komen. Dus, weer bellen en rustig wachten tot er genoeg ruimte is vrij gemaakt. Zie je het voor je? Ik snap dat dus niet! Waarom, waarom moeten ze perse vooraan staan bij het stoplicht! Of overkomt alleen mij dit elke keer weer?