Ik heb weer eens iets stoms gedaan. Nou ja, eigenlijk vind ik het de schuld van mijn paard. Lekker een dag vrij genomen om zo ook eens mee te kunnen doen met een springwedstrijd. Springen ging de laatste tijd heel goed dus ik had er veel zin in. Het was heerlijk zomerweer die dag dus we gingen lekker buiten springen. Helaas was het voor mij na hindernis 3 al einde verhaal. Eigenlijk gebeurde er niet veel maar ik lag ineens op de grond, schouder uit de kom. Het voelde meteen al niet goed dus naar de eerste hulp en al die bla. Dit is inmiddels bijna 3 weken geleden. De pijn is te overzien, eigenlijk is het gezeur er omheen erger. "Hoe gaat het nou?" "Wat heb je gedaan?" Kijk van familie en vrienden kan ik dat best hebben ondanks dat ik dit verhaal twintig keer per dag moet vertellen (eigenlijk had ik iedereen een e mail of blog moeten sturen ofzo) maar van vreemde op straat denk ik echt waar bemoei je je mee? Kan mij het nou schelen dat degene naast me in de bus paardrijden maar een gevaarlijke sport vind. Dus bij deze ja ik ben gevallen en nee het doet geen pijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten