Laatst moest iemand huilen om iets onbenulligs wat ik zei.
"Joh, wat kan jij zeuren" met een big smile is toch niet heel hard, of wel? Een van mijn (mannelijke) vrienden zei al "ik vertel jou elke dag dat je niet zo moet zeuren maar krijg er nooit een reactie op"
Anyway, dat heeft me wel aan het denken gezet. Iemand die zich daar druk om maakt gaat het nog zwaar krijgen als het echte leven gaat beginnen.
Ik ben op de middelbare school wel klaargestoomd voor de maatschappij. Ik was slechts anderhalve meter kort, was al jonger als de rest en zag er nog jonger uit voor mijn leeftijd en mijn naam is Puck (maar in die tijd werd ik voornamelijk Puck van de Petteflat genaamd of woooooh waar gaat die tas met dat meisje heen) ik heb niet het idee dat ik ooit echt gepest werd maar ik had een goed slachtoffer kunnen zijn, nu ik er zo over nadenk. Nou heeft de zus van degene die ik aan het huilen heb gemaakt een ander verteld dat ik een beetje een vreemd meisje ben. Life's though, get a helmet!
Ik ben liever vreemd dan tien in een dozijn!
Ik lach me kapot!
Een stukje tekst van band of skulls is wel toepasselijk: I know who I am they know what they are so let me be.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten